ДЫСКРЫМІНАЦЫЯ ЖАНЧЫН У ПУБЛІЧНЫХ ВЫСТУПАХ ПАЛІТЫКАЎ

Такім прыкладам можа быць відэа-інтэрв'ю лідара Беларускай патрыятычнай партыі Мікалая Улаховіча падчас перадвыбарнай кампаніі ў Парламент у#nbsp;2016 годзе. Ён#nbsp;выказаўся ў тым плане, што жанчына павінна ў першую чаргу выхоўваць дзяцей, а#nbsp;таксама што «гендарная роўнасць разбэшчвае грамадства».

Неаднаразова ў сваіх выступах і інтэрвʼю кіраўнік Цэнтральнага выбарчага камітэта Лідзія Ярмошына рэзка выказвалася на#nbsp;тэму ўдзелу жанчын у#nbsp;палітычным жыцці, транслюючы традыцыйныя, дыскрымінацыйныя ўстаноўкі: «Жанчынам палітыка не цікавая, жанчына па#nbsp;сваёй натуры апалітычная». «Гэтым „жанчынам“ рабіць няма чаго! Сядзелі#nbsp;б дома, боршч варылі. А#nbsp;не#nbsp;па плошчах шнырылі» (аб#nbsp;удзеле жанчын у#nbsp;палітычных акцыях у#nbsp;2010#nbsp;г.).

Роля жанчыны ў грамадскай свядомасці зводзіцца да#nbsp;традыцыйнай ролі маці і жонкі, жанчына падаецца як сімвал прыгажосці, вясны, цяпла. Пра гэта неаднаразова казалі ў сваіх выступах прэзідэнт, міністры і іншыя высокапастаўленыя асобы ў Беларусі. Пры гэтым заяўлялася, што «быць прэзідэнтам#nbsp;— гэта не#nbsp;жаночая справа».

Падобныя заявы садзейнічаюць укараненню традыцыйных уяўленняў аб ролі і статусе жанчын у беларускім грамадстве і ў цэлым негатыўна ўплываюць на працэс дасягнення гендарнай роўнасці. А паколькі гэтыя публічныя выступы распаўсюджваюцца на масавую аўдыторыю і выказваюцца асобамі, якія фармуюць і рэалізуюць палітыку, то негатыўны эфект на працэс дасягнення гендарнай роўнасці ад падобных заяў істотна ўзмацняецца.